Marihuana została zalegalizowana w Tajlandii pod koniec 2018 roku, kiedy Narodowe Zgromadzenie Ustawodawcze przyjęło ustawę o narkotykach w trzecim i ostatnim czytaniu. Teraz czeka na publikację w Royal Gazette, aby stać się prawem, co powinno nastąpić do 25 marca.
Zbliżające się wybory parlamentarne, których spodziewano się w pierwszym kwartale nowego roku, mogły mieć wpływ na decydujące uchwalenie ustawy, zwłaszcza biorąc pod uwagę, kto na niej najbardziej skorzysta. Mieszkańcy obszarów wiejskich stanowią największą pulę wyborców uprawnionych do tworzenia licencjonowanych grup rolniczych w celu uprawy setek akrów nowej ekonomicznej uprawy. Niektórzy z tych ludzi będą mogli również zarobić dodatkowe dochody, uzyskując licencje na przepisywanie medycznej marihuany jako praktykujący tajską tradycyjną medycynę i wiejskich uzdrowicieli.
Marihuana dla większości – ale nie dla wszystkich
Osoby cierpiące na choroby wymagające leczenia marihuaną będą mogły na mocy nowego prawa spożywać legalny narkotyk, pod warunkiem, że przedstawią receptę wystawioną przez odpowiednio licencjonowanego lekarza, określającą ograniczoną ilość, jaką mogą nosić przy sobie, z zastrzeżeniem preparatów medycznych dozwolonych przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego.
Rządowe instytuty badawcze, szkoły medyczne, szkoły farmaceutyczne, laboratoria farmaceutyczne, publiczne i prywatne uniwersytety, szpitale i kliniki odniosą bezpośrednie korzyści w imię nauki i medycyny, po uzyskaniu licencji wydanej przez Food and Drug Administration.
Cudzoziemcy zostali wyraźnie wyłączeni spod nowego prawa. Firmom zagranicznym i firmom z większością zagraniczną zarejestrowanym w Tajlandii zabrania się produkcji, sprzedaży, importu, eksportu i posiadania konopi indyjskich. Ograniczenia dotyczące zaangażowania zagranicznego wynikały, co zrozumiałe, z niedawnego nastroju „Tajlandia przede wszystkim”, który był wynikiem protestów przeciwko zagranicznym wnioskodawcom posiadającym zaawansowaną technologię i możliwości ubiegania się o ochronę patentową w Tajlandii przed otwarciem rynku krajowego.
Cudzoziemcy nie do końca odcięci
Uznając, że współpraca z zagranicznymi osiągnięciami w dziedzinie badań i rozwoju może stanowić wartość dodaną dla rynku tajskiego, zakaz korzystania przez cudzoziemców z nowego prawa nie jest bezwzględny i istnieją wyjątki.
Po pierwsze, łatwe wyjątki są wbudowane w turystykę medyczną opartą na marihuanie, to znaczy międzynarodowi podróżnicy przybywający i wyjeżdżający z Tajlandii z chorobami, które można leczyć marihuaną. Osoby odwiedzające terapię gandzią muszą najpierw uzyskać licencję FDA na „import, eksport i posiadanie” niezbędnych ilości marihuany przepisanej na leczenie. Nie ma jeszcze jasności co do tego, co to oznacza.
Aby uczynić Tajlandię jednym z głównych kierunków turystycznych na świecie, międzynarodowe linie lotnicze, statki, statki wycieczkowe lub inne pojazdy transgraniczne mogą również ubiegać się o licencję FDA na ilości marihuany, które muszą przewieźć na swoich jednostkach w celu udzielenia pierwszej pomocy i leczenia w nagłych wypadkach pasażerów.
Firmy utworzone zgodnie z prawem tajskim, które mają lokalne biuro, kwalifikują się do uzyskania licencji na „produkcję, sprzedaż, import, eksport i posiadanie” marihuany, jeśli obywatele Tajlandii posiadają co najmniej dwie trzecie kapitału i jeśli co najmniej dwie trzecie ich dyrektorów jest Tajski. Ustawodawcy mieli nadzieję, że jedna trzecia własności zagranicznej w tajlandzkiej firmie może skutkować transferem niektórych technologii i know-how do opracowywania produktów farmaceutycznych na bazie marihuany do lokalnej dystrybucji i eksportu.
FDA wskazuje drogę
Ustawa o środkach odurzających znacznie różni się od ustawy o środkach odurzających z 1979 r., którą zmienia, ponieważ przenosi organ wydający zezwolenia z Ministerstwa Zdrowia Publicznego do FDA. Jest to znacząca zmiana od rzadkich zezwoleń na używanie narkotyków przez ministra – co zdarzało się w trudnych, indywidualnych przypadkach – do masowego licencjonowania przez FDA, co oznacza łatwiejszą rutynową podstawę, która traktuje substancję nie różniącą się od inne rodzaje legalnych narkotyków, które wymagają licencji, aby wejść na rynek.
FDA przygotowuje się na to, co ma być przepełnionym nowym obciążeniem pracą.
Bez licencji FDA marihuana pozostaje nielegalnym narkotykiem, z posiadaniem 10 kilogramów lub więcej uznanym za zamiar sprzedaży, przestępstwem zagrożonym karą do 15 lat więzienia i grzywną w wysokości 1.5 miliona bahtów (45,000 XNUMX USD).
Oczywiście dozwolony jest tylko obszar medycznej i farmaceutycznej marihuany, a społeczeństwo nie może spożywać marihuany dla przyjemności. Konsumpcja marihuany z naruszeniem nowej ustawy o środkach odurzających podlega karze pozbawienia wolności do jednego roku i grzywnie w wysokości 20,000 600 bahtów (XNUMX USD).
Rada Kontroli Narkotyków będzie nadal odgrywać kluczową rolę nadzorczą nad FDA na mocy ustawy, tak jak to miało miejsce w przypadku ministerstwa na mocy pierwotnej ustawy. Jednym z głównych wyjątków jest to, że w przypadku legalizacji marihuany skład rady powiększył się z organów ścigania, takich jak policja, prokuratorzy i przedstawiciele wojskowi, o ponad pół tuzina nowych członków wywodzących się z medycyny, przemysłu, rolnictwa, farmacji i tradycyjnej medycyny tajskiej sektorach — przygotowanie rury, jeśli wolisz, do długoterminowej, przemysłowej produkcji farmaceutycznej na dużą skalę formuł medycznej marihuany do użytku medycznego, aby potencjalnie zaangażować inwestorów i banki.
Nie jedyne prawo
Zgodnie z ustawą siedem rodzajów wnioskodawców może ubiegać się o licencje FDA na produkcję, sprzedaż, import, eksport i posiadanie marihuany. Po pięciu latach rada ds. narkotyków dokona przeglądu typów wnioskodawców i ich wymagań licencyjnych, oprócz półrocznych ocen wdrażania prawa.
Produkcja obejmuje uprawę, hodowlę, wytwarzanie, przetwarzanie naukowe, przerabianie i pakowanie.
Ponieważ nowe prawo koncentruje się na pomocy oddolnym – czyli mieszkańcom wsi o niskich dochodach – jak również ogółowi społeczeństwa w uzyskiwaniu dochodów z marihuany i używaniu jej, obowiązuje szereg przepisów: ustawa o środkach odurzających, ustawa o narkotykach Ustawa, Ustawa o profesjonalnej tradycyjnej medycynie tajskiej z 2013 r., Ustawa o promocji przedsiębiorstw wspólnotowych z 2005 r.; ustawa o sanatoriach z 1998 roku oraz inne ustawy i rozporządzenia.
Operatorzy firm zajmujących się marihuaną muszą również uzyskać zezwolenia zgodne z tymi odrębnymi aktami prawnymi, aby móc ostatecznie zajmować się marihuaną na mocy ustawy o środkach odurzających.
Źródło: Khao Sod angielski
