Komunikat prasowy: Tajlandia tworzy historię olimpijską w taekwondo i boksie, ale kończy igrzyska z zaledwie 2 medalami

Tajlandia tworzy historię olimpijską w taekwondo i boksie, ale kończy igrzyska z zaledwie 2 medalami

 8 sierpnia 2021 r.: Po dwóch tygodniach misji polowania na medale Tajlandia musiała zadowolić się jedynie umiarkowanym sukcesem z jednym złotym i jednym brązowym medalem, gdy kurtyna opadła podczas Igrzysk Olimpijskich w TOKIO 2020 w niedzielę.

Łącznie 41 tajskich sportowców z 15 dyscyplin sportowych dumnie prezentowało się w wyjątkowej olimpiadzie, która odbyła się za zamkniętymi drzwiami z powodu protokołów COVID-19.

Tylko Panipak Wongpatanakit w 49 kg taekwondo kobiet i Sudaporn Seesondee w 60 kg boksie kobiet zdobyli medale – odpowiednio złoty i brązowy. Obie kobiety otworzyły również nowe rozdziały w historii Tajlandii, gdzie Panipak była pierwszym przedstawicielem taekwondo w kraju, który zdobył złoty medal olimpijski, a Sudaporn pierwszą tajską bokserką, która zdobyła jakikolwiek medal.

Dwa medale są w rzeczywistości najniższym wynikiem olimpijskim, jaki kraj zdobył od 25 lat, od czasu Igrzysk w Atlancie w 1996 roku, kiedy Tajlandia zakończyła swoją kampanię z takim samym wynikiem – jednym złotym i jednym brązowym.

Jednak wynik tajlandzkiej kampanii w Tokio nie był niespodzianką po tym, jak zespół podnoszenia ciężarów, który otrzymał chwałę po dwóch złotych medalach w Igrzyskach w 2016 roku, został wykluczony z międzynarodowych wydarzeń po tym, jak tajlandzcy ciężarowcy uzyskali pozytywny wynik testu na zakazane substancje w 2019 roku. Mistrzostwa Świata.

Według Sports Authority of Thailand taekwondo, badminton, golf i boks były potencjalnymi źródłami złota dla tajskich sportowców w Tokio. Ale tylko koreańska sztuka walki dała Tajlandii drogę na szczyt podium.

Jednak kilku innych tajskich sportowców zasłużyło na wysokie uznanie, mimo że nie przyznali medalu, po tym, jak przekroczyli wszelkie oczekiwania dzięki olśniewającym występom.

Strzelanka Isarapa Imprasertsuk, która wówczas zajmowała dopiero 32. miejsce na świecie, pojawiła się znikąd, by zagrozić medalowym miejscom, zanim ostatecznie zajęła czwarte miejsce w kobiecych skeetach. 26-letnia Tajka, przytłaczająca słabsza wśród swoich czołowych konkurentek w finałowej czwórce, chybiła tylko jednego celu, który zapewniłby jej brąz. Mimo to jej czwarte miejsce było zdecydowanie najlepszą w historii próbą Tajlandii w zawodach strzeleckich olimpijskich.

Tajlandzka drużyna bokserska może pochwalić się rekordem czterech złotych, czterech srebrnych i siedmiu brązowych medali w zawodach olimpijskich, ale wykazała oznaki spadku na igrzyskach w Tokio. Drużyna ukończyła również Igrzyska Rio 2016 z pustymi rękami i jeszcze nie wyprodukowała złota, odkąd Somjit Jongjohor zdobył tytuł olimpijski w Pekinie 13 lat temu.

Jednak w Tokio zdobyli serca tajskich fanów w całym kraju dzięki odważnym występom, mimo przegranej z wysokiej klasy rywalami, zwłaszcza Chatchai-Decha Butdee z trzykrotnym mistrzem świata Lazaro Alvarezem z Kuby w ćwierćfinale wagi piórkowej mężczyzn oraz Jutamasem Jitpongiem przeciwko złotemu medaliście Igrzysk Europejskich Buse Naz Cakiroglu z Turcji w ćwierćfinale kategorii muszej kobiet.

Inni sportowcy, którzy zasłużyli na aplauz, to Suthasini Sawettabut, pierwsza Tajka, która dotarła do czwartej rundy gry pojedynczej w tenisie stołowym, oraz Ratchanok Inthanon, który przegrał łamiący serce ćwierćfinał z numerem 1 na świecie Tai Tzu Ying z Tajwanu w jednym z najlepszych. pojedynki badmintona na tej olimpiadzie.

Niemniej jednak badminton i golf nie spełniły oczekiwań Tajlandii, która może pochwalić się światowej klasy mieszanką par podwójnych i gwiazdami podczas LPGA Tour.

Igrzyska po raz pierwszy od 45 lat oznaczały, że tajlandzcy zawodnicy płci męskiej ukończyli wyścig bez ani jednego medalu. Przed tegorocznymi igrzyskami Tajowie zdobyli co najmniej jeden medal na wszystkich igrzyskach olimpijskich od Montrealu 1976, kiedy to Payao Poontarat zdobył brąz bokserski wagi lekkiej.

Tajlandia zajęła 59 miejsce w tabeli medalowej w Tokio, a trzecie miejsce w ASEAN za Indonezją (jedno złoto, jedno srebro, trzy brązowe) i Filipinami (jedno złoto, dwa srebrne i jeden brąz). Kilka czynników odegrało znaczącą rolę w wyniku. Miejmy nadzieję, że sportowcy z kraju odbiją się wraz z powrotem drużyny podnoszącej ciężary w Paryżu 2024.