Bajty medyczne nr 97: „Beznogi w Tajlandii”
Pierwotnie Opublikowano 30 / 9 / 23
Nota wydawcy: Niektóre zdjęcia w tym artykule redakcyjnym mogą przeszkadzać wrażliwym widzom. Dyskrecja Widza jest zalecana. Wszystkie zdjęcia znajdują się na końcu, dla tych, którzy chcą tylko przeczytać historię.
1. Alex wysłał mi wiadomość 9 maja 2023 r.
Jego historia: „13 kwietnia 2023 roku upadłem na polu golfowym i wylądowałem na lewym kolanie i ramieniu. Udałem się do lokalnej kliniki po antybiotyki na skaleczenia i zadrapania na kolanie. Zauważyłem, że mam 3 dość dziwnie wyglądające, nieczułe, czerwone plamy pod skórą, nad lewą kostką. Po tygodniu skóra zrobiła się czarna i stała się bolesna, zdjęcia 1 i 2. Udałem się do miejscowego szpitala… Powiedziano mi, że mam brać antybiotyki o szerokim spektrum działania i codziennie odwiedzać lokalną przychodnię w celu ubierania się. Ból wzrósł. Miałem wrażenie, że skórę polewano wrzącą wodą, zdjęcia 3 i 4 przedstawiają rany po 2 tygodniach. Czy mógłbyś rzucić okiem i podzielić się ze mną swoimi przemyśleniami?
2. Rozmawialiśmy później tego samego dnia. Powiedziałem mu, że potrzebuje opieki szpitalnej w celu identyfikacji bakterii w ranach, a następnie podania odpowiednich antybiotyków dożylnych i dożylnych.
Alex został przyjęty do szpitala 10 maja. Otrzymał antybiotyk I/V – klindamycynę.
Poinformowałem go, że prawdopodobnie będzie potrzebował dodatkowych antybiotyków.
12 maja przesłał mi następującą wiadomość: „Wczoraj lekarz powiedział mi, że chcą mnie wysłać do Udon Thani na operację odcięcia zakażonego mięsa itp. Powiedział, że stracę skórę, ale zatrzymam stopę… Czuję nieco mniejszy ból dzisiaj i dzisiaj bardziej mobilna, więc przekonałem ją, żeby wyjechała na kolejne 2 dni przed ostateczną decyzją… Masz jakieś rekomendacje?
Zadzwoniłem do niego wczesnym popołudniem. Długo rozmawialiśmy. Powiedziałem mu, że podstawą leczenia są antybiotyki I/V, które zabijają bakterie powodujące owrzodzenia nogi. O ile leczenie dożylne nie zakończyło się niepowodzeniem, odradzałem usuwanie tkanki. Jeżeli wyraził zgodę na usunięcie tkanki, musi poprosić o przeszczep skóry, aby pomóc w zagojeniu otwartej rany.
3. 20 maja Alex przesłał mi zdjęcia tkanki usuniętej z lewej nogi, patrz zdjęcia 5, 6, 7, 8, z wiadomością: „Witam, doktorze, trochę niechętnie wysyłałem panu je, bo wiem, że pan to zrobi. zły. W zasadzie oszukali mnie, żebym pozwolił im to zrobić. Masz jakąś radę, jak najlepiej zregenerować ciało. Zaleciłem „przeszczep rozszczepionej skóry”. Alex odpowiedział: „Na zdrowie, chirurg powiedział mi, że usunął jedynie martwe lub silnie zainfekowane materiały, prawie się przewrócił, kiedy po raz pierwszy zmieniali opatrunki…..Lekarz twierdzi, że infekcja ustąpiła, więc nie ma potrzeby stosowania doustnych antybiotyków”.
Nie mieliśmy żadnego dalszego kontaktu aż do 4 września 2023 roku, kiedy zobaczyłam jego posty na Facebooku dotyczące amputacji.
4. Rzekomo po wypisaniu ze szpitala infekcja powróciła (podobnie jak jego okropności!). Mięso jego nogi nadal było zżerane przez infekcję, a chirurg nadal usuwał tkankę z nogi. Ostatecznie chirurg usunął mu nogę poprzez amputację poniżej kolana. Następnego dnia Alex został odesłany do domu!
W ciągu 3 dni infekcja pojawiła się na pniu. Został przyjęty do „Strefy Sepsy” szpitala publicznego. Leżał wśród chorych na sepsę i umierających Tajów, w ich prześcieradłach zabrudzonych odchodami. Wielu pacjentów nie miało rodziny, która mogłaby zająć się ich potrzebami. Opieka nocna była podstawowa. A nieliczne pielęgniarki pracujące w trybie nocnym nadal korzystały z telefonów komórkowych.
W końcu udostępniono prywatny pokój, w którym Alex znalazł odrobinę schronienia przed ostatnią zniewagą. Aby usunąć zakażony kikut, konieczna była amputacja połowy uda.
Obecnie rehabilituje się w domu.
5. Historia Alexa o bezbolesnych czerwonych śladach wokół kostki, które pośrodku stały się czarne, stają się delikatne, a następnie bardzo bolesne, jest typowa dla martwiczego zapalenia powięzi, czyli choroby zjadania mięsa, patrz przykładowe zdjęcie 9, a nie Alexa. Kiedy martwicze zapalenie powięzi rozprzestrzenia się, szybko staje się chorobą śmiertelną, patrz zdjęcie 10, a nie Alex.
Istnieją cztery rodzaje Martwicze zapalenie powięzi:
Typ 1: wielodrobnoustrojowy, więcej niż jedna, z udziałem bakterii.
Typ 11: Streptococcus hemolityczny grupy A +/- Staphylococcus, w tym gronkowiec złocisty, znany również jako MStaphylococcus aureus oporny na etycylinę, MRPA.
Typ 111: Gangrena
Typ 1V: Organizmy i grzyby morskie.
Martwicze zapalenie powięzi jest bardzo poważną chorobą, w której śmiertelność wynosi 20–35%.
W 2018 r. częstość występowania martwiczego zapalenia powięzi w Tajlandii wynosiła 32.46 na 100,000 0.4 mieszkańców/rok. Częstość występowania w Ameryce wynosi 100,000 na XNUMX XNUMX populacji/rok, a w Europie 1 na 100,000 XNUMX mieszkańców/rok.
6. Postępowanie w martwiczym zapaleniu powięzi; przyjęcia do szpitala oraz prawidłowego opatrzenia ran i mycia rąk. Leczenie obejmuje pobranie wymazu z rany w celu posiewu zakażenia, co umożliwia identyfikację zaangażowanych bakterii. Następnie zastosować odpowiednie antybiotyki I/V. Jeśli choroba nie ustąpi, konieczna jest wczesna interwencja chirurgiczna.
7. Alex miał typ 1 Martwicze zapalenie powięzi. Jego rany pozostały miejscowe.
Dlaczego więc stracił nogę?
- Martwicze zapalenie powięzi typu 1 nie zostało wcześnie zdiagnozowane.
-Konieczne było wcześniejsze przyjęcie do szpitala, ale nawet gdy zmiany stały się bolesne, był leczony w lokalnej przychodni oraz w trybie ambulatoryjnym.
-Kiedy został przyjęty, nie pobrano mu wymazów z ran, właściwie przez całą tę mękę nie pobrano mu żadnego wymazu. W związku z tym nigdy nie zidentyfikowano bakterii i nie podano odpowiednich antybiotyków.
-Alex był leczony wyłącznie klindamycyną.
-Alex zareagowałby na właściwe antybiotyki I/V, gdyby zostały przepisane, eliminując potrzebę amputacji.
-W przypadku martwiczego zapalenia powięzi typu 1 odpowiednia próba skoncentrowanych antybiotyków powinna usunąć infekcję. Wycięcie chirurgiczne jest wskazane tylko w przypadku niepowodzenia terapii antybiotykowej.
-Pomimo zapewnień chirurga nie udało mu się usunąć całej zakażonej tkanki, zwróć uwagę na czarne kropki zakażenia na zdjęciach 5, 6, 7 i 8.
Po amputacji Alex poskarżył mi się na jedenastu tajskich lekarzy, którzy opiekowali się nim przez cały okres jego ciężkiej próby. „Wyglądało na to, że nie wiedzą, co robią i nie chcieli omawiać ze mną mojej sprawy”.
Koszt tego złego zarządzania dla Alexa; lewą nogę i 25,000 XNUMX funtów.
8. Międzynarodowe komisje lekarskie uważają, że szkolenie w tajlandzkiej szkole medycznej jest niewystarczające. Wykwalifikowany lekarz z Tajlandii nie może pracować na Zachodzie bez dodatkowego przeszkolenia i kwalifikacji.
Martwicze zapalenie powięzi to straszna choroba, na którą wielu zapada. Jeśli masz czerwoną zmianę, która staje się czarna i bolesna w dowolnym miejscu na ciele, nie udaj się do lokalnej tajskiej kliniki. Nie polegaj na rodzimy tajski lekarzy i ich ewidentnie niewystarczające przeszkolenie medyczne. Odwiedź prywatny szpital, który zatrudnia tajskich lekarzy przeszkolonych za granicą chociaż niektóre sieci mają rodzimych lekarzy.
Uważaj, nie zostań „Beznogim w Tajlandii”.
Skontaktuj się z nim na jego Facebooku, klikając powyższy link.
